Allez, en route pour Metz!

Nieuwtjes van Musketiers!

Dag 4 en 5 : de epiloog aan ons avontuur

Goedemorgen iedereen ( het is nu 04.02 u),

Wat je hier al eens durft te vergeten is je eigen akelige ziekte. Je begint door de symptomen heen te kijken en en ervaart de mensen zoals ze echt zijn. Een leuk en aangenaam gevoel maakt zich een fractie van tijd meester van je zijn. Maar het daarop volgende moment sta je weer met beide voeten op de grond! Het feit dat ik nu aan’t schrijven ben heeft alles te maken met mijn zvP. Gebrek aan slaap, stijfheid in de ledematen, pijn op alle plaatsen gerelateerd aan pingpong, regelmatig toiletbezoek,… Komt er nog bij dat je in een vreemd bed slaapt op een moeilijke matras, de ruimtes waar je in moet bewegen zijn veel te klein en onbekend! De uitdaging zit niet alleen aan de tafel in de hal maar ook in het verblijf!

De vier musketiers hebben zich prachtig doorheen dit kampioenschap geworsteld. Emoties en inspanning, veel warmte en liefde hebben onze energie aangevuld tot aan het streepje. We ruiken onze stal, de roep van onze thuis en geliefden weerklinkt. Een dubbelgevoel van leegte enerzijds en een vat vol emoties anderzijds maakt zich meester van mij!-

Dag vier stond er geen enkele wedstrijd meer op de planning. Na ons ontbijt om 7.30 trekken we naar de practise hal. Die gekke Belgen zijn als het ware de eersten om te trainen. Leentje vervoegt dit bonte gezelschap. Na een training van drie uur trekken we naar de arena om een aantal wedstrijden te volgen. Christine, een Belgische dame, behaalt zilver, wij zijn super fier!-Het zonnetje buiten lokt ons naar de hoteltuin, we genieten van een zangstonde onder de begeleiding van gitaar Wim.

Nu nog een lekkere douche en zondagse kleren aan en … let the farewell party begin! Sommigen onder ons maken eerst nog een tussenstop in de bar om reeds afscheid te nemen op een feestelijke manier. Dit slotakkoord mag er echt zijn! Lekker eten, aangenaam gezelschap, eens goed in de watten mogen liggen. Voor het eerst krijg ik tijd om deze rollercoaster van emoties te verwerken, ik word er stil van😉. Stilaan sijpelt door dat dit het einde van een unieke ervaring moet zijn! Dankzij deze blog en jullie attentie heb ik het een plaats kunnen geven. Warme vriendschappen en nauwe band met mijn vrienden musketiers, respect voor organisatie en onze wederhelften, teveel om op te noemen, staan op mijn to do lijstje om te bestendigen! Gisteren heeft de organisatie ook een nieuwe plaats bekendgemaakt, Zweden! Mijn enthousiasme en de (parki)flow maken dat ik morgen reeds wil starten met dit nieuwe avontuur. De hoeden zullen niet te ver weg mogen gelegd worden!

Gezien dit vroege uur durft er al eens foutje in mijn schrijfsel opduiken! Ik hoop dat je me kan vergeven. Zoals hier de binnenkant van de deelnemers overheerst is de inhoud van mijn verslaggeving belangrijk!

Ik vond het aangenaam vertoeven in je gezelschap en hoop je in levende lijve dra weer te zien!

Met vele warme en oprechte groeten vanuit Maizières-lès-Metz,

Athos en zijn drie kompanen

25 oktober: Dubbelspel Eén voor Allen, Allen voor Eén!

Na de intensieve enkelspeldag van gisteren, stonden we vandaag met nieuwe energie klaar voor het dubbelspel. De uitslag van gisteren waren een harde les, maar vandaag draaide alles om teamwork. In duo’s zouden we opnieuw strijden, en als Musketiers weten we dat we samen sterker staan.

Naast onze deelname aan de verschillende wedstrijden heeft onze présence duidelijk sporen nagelaten. Op deze tweede competitiedag hoeven we onszelf niet meer voor te stellen. Tegenspelers, supporters en organisatie merken we iedere keer op dat team Belgium niet meer hoeft voorgesteld te worden. Buiten de bekendheid levert dit nieuwe connecties en veel tijdswinst op!

Ter illustratie het volgende verhaal! Gisterenavond, na het avondeten, keerden de 4 musketiers terug naar de arena. Een klein vogeltje, tesamen met onze ict expert Jurgen aka d’ Artagnan, had ons ingefluisterd dat er wel eens een staartje aan de dag zou kunnen komen. Aangekomen in de hal waren er geen scheidsrechters noch tegenstrevers te spotten. Na een uurtje keerden we huiswaarts! De planning zou wel nieuwe richtlijnen geven. Een aantal uren later stond er twee keer “forfait” op de website voor Team Belgium! Het werd duidelijk dat we de musketiersgeest moesten bovenhalen om dit recht te trekken. Met de hoed op het hoofd trokken we naar de organisatie met als resultaat dat we een aantal extra wedstrijden mochten spelen. Ze zagen ons van ver afgekomen en vreesden onze vastberadenheid!

Naarmate de dag vorderde groeide de chaos bij de organisatie. Apparaten laten het afweten, individuele beslissingen gooien roet in het eten, iedereen begint op eieren houtje richtlijnen te geven,… Het zou een moeilijke dag worden. Maar we keken vooral uit naar de komst van ons geliefde TTK Real. Een mooie delegatie zou die dag een hart onder onze riem komen steken! Tijdens één van de wedstrijden lieten de Belgen van zich horen tot grote verbazing van de tegenstander. Dichter dan dit kom je niet bij het twaalfde man gevoel. De trots nam de bovenhand bij de musketiers. De warmste club uit Europa was net de sporthal binnen gewandeld! Team Belgium was alom aanwezig! Voor matchverslagen verwijzen we je graag naar de eerstvolgende parkipong. Je zal er handtekeningen, selfies, persoonlijke attenties,… kunnen verzamelen (grapje hé, we zijn nog steeds de vier dezelfde leuke knullen uit Mechelen!)

Het enige wat ik over dag twee kwijt kan is dat de wedstrijden op een moordend tempo mekaar opvolgen. Om 19 uur wordt de laatste match gespeeld door team Jurgen en Luc. Zoals altijd ‘you lose some en you win some’ Wat we allemaal gezamenlijk hebben, het energievat is leeg, iedereen verlangd naar een warme douche en een lekkere maal!

Naast de wedstrijden nemen onze PR-activiteiten meer tijd in beslag. Een fotoreeks voor de ITTF website, een interview, in de Franse taal notabene, met ons gevieren voor de Franse ParkinsonLiga, de vele gesprekken rond de tafels met andere landen. Het is duidelijk dat de talenknobbels hier hun hartje kunnen ophalen. De voertalen zijn Frans en Engels, maar het Italiaans, Spaans, en Duits worden voortdurend tevoorschijn getoverd! Naast de organisatie die het af en toe laat afweten zijn de warme ontmoetingen een bron van vreugde en plezier. Ik durf te wedden als je de deuren van deze hal openzet je tot hoog in het heelallen warme lichtgloed kunt zien schijnen!

Deze unieke ervaring zal voor eeuwig in onze ziel gebeiteld staan.

Vandaag waarschijnlijk de laatste actieve dag. En vanavond staat de grootse farewell party op het menu! Het belooft een emotionele dag te worden.

Blijf ons volgen voor de volgende update, waarin we verslag doen van de laatste ronde!

Eén voor allen, allen voor één!

24 oktober: Speeldag 1 in Metz – De Poulefase en de Eerste Uitdagingen

Vandaag was het zover: de eerste speeldag van het WK Tafeltennis voor Parkinsonpatiënten in Metz. Het gevoel in de lucht was een mengeling van spanning en vastberadenheid. Na voorbereidingen stonden we eindelijk klaar om de strijd aan te gaan, elk van ons in onze eigen poule voor de enkelspelwedstrijden. De Vier Musketiers stonden aan het begin van hun eerste uitdaging, met één gezamenlijk doel: ons beste spel laten zien, ongeacht de uitkomst.
De zaal was gevuld met atleten uit alle hoeken van de wereld, elk met hun eigen verhaal en hun eigen strijd tegen Parkinson. Maar wat ons allemaal bond, was de passie voor de sport en het verlangen om iets bijzonders neer te zetten op deze wereldwijde scène. De eerste wedstrijden gingen snel van start, en we voelden meteen de intensiteit van het toernooi. Elke bal, elke rally, elke fout telde. Per wedstrijd werd 20 minuten speeltijd voorzien. Aan een razendsnel tempo werden de wedstrijden afgewerkt!

Wim was de eerste van ons die aan de slag moest. Gisteren hadden we een Chinees zien spelen met de befaamde pengreep. Geen enkel bal werd op een rustige manier geretourneerd. Deze man speelde op zo’n snelle manier… Wel dat zou de eerste tegenstander van Wim worden! Hij kon in ’t begin wat weerwerk bieden, maar bleek een maatje te klein voor dit talent! Waarschijnlijk in een vorig leven een groot speler in de Chinese tafeltennisscène geweest. Het niveau van de tegenstander bleek hoog, de eindstand lag snel vast, 2-0 voor China. De tweede wedstrijd was spannend, maar werd ook in het nadeel van Wim beslecht!

Rudi, onze krachtpatser moest in de arena tegen een Braziliaan! Na een kwartier wachten kwamen de forfait cijfers op het bord, Brazilië was blijkbaar verloren gelopen! Dit was een start in mineur voor Rudi. Één keer het ritme in het tornooi kwam volgden de wedstrijden mekaar op aan een hoog tempo. We kregen de indruk dat de organisatie hun weg binnen de puntenjungle hadden gevonden!

Luc en Jurgen stonden ook hun mannetje aan de tafel, met trots en hoed baanden we onze weg binnen de tabellen van dit kampioenschap! Met wisselend succes vloog de dag voorbij en werden alle enkelspelen en een aantal dubbels uitgespeeld. Het zou te uitgebreid worden om hier een verslagje van elke wedstrijd neer te pennen. Hoe dichter de avond kwam, hoe moeilijker de nieuwe planning werd uitgerold! Het ict-materiaal raakte spreekwoordelijk oververhit en de organisatie radeloos. De niet te voorziene gebeurtenissen staken één voor één de kop op! De onwetendheid werd troef en alle deelnemers, moe maar tevreden, begonnen te verlangen naar een warme douche en een lekkere maaltijd!

De wil om iedereen nog te laten spelen na 19 uur was groot, maar logistieke ondersteuning zoals een referee en scorebord waren uitgeput! Het Belgium team tekende nog één keer aanwezig voor geplande wedstrijden maar keerde huiswaarts na een Kafkaiaanse zoektocht naar scheidsrechter en scorebord😉!

Vandaag was een leerzame dag, en terwijl we de zaal verlieten, wisten we dat we morgen nog een mooie dag op de planning stond! De resultaten zijn bijzaak geworden! We hebben met volle teugen genoten van de warme sfeer en een heleboel nieuwe vrienden gemaakt. Dit is waarom we naar Metz zijn gekomen en geen enkele official of praktische vergissing kan hier iets aan veranderen. We zijn hier niet alleen om te winnen, maar om onze grenzen te verleggen en het beste van onszelf te laten zien. Gedurende de dag zijn we gevolgd door een filmploeg van de Franse Parkinson Liga. Nog niet vermeld in dit dagboek is onze fantastische coach Eric, de rots in de branding, overal aanwezig met vaderlijke raad en een warm schouderklopje! Verschillende keren komt hij in beeld tijdens één van de peptalkgesprekken op een cruciaal moment. Superblij en dankbaar dat je er ook bij bent! Bedankt vanwege de vier musketiers, strijders tegen onwetendheidheid en verdedigers van vriendschap en solidariteit.

Blijf ons volgen, want morgen staat er een nieuwe uitdaging voor de deur: de dubbelspelen en afsluitende enkelspelen! Vandaag ook hoog bezoek uit Mechelen, een delegatie van TTK Real! We kijken uit naar hun komst!

Hoe zullen we als team presteren? Welke warme en mooie mensen kruisen vandaag ons pad?

We houden jullie op de hoogte van elke spannende balwisseling.

Eén voor allen, allen voor één!

23 Oktober - Op Weg naar Metz – Het Begin van Ons Avontuur

Vanochtend was het eindelijk zover! Na weken van trainingenen het aftellen van de dagen, vertrokken de Vier Musketiers van TTK REAL Mechelen naar Metz. De spanning zat in de lucht vanaf het moment dat de wekker afging. De koffers stonden al klaar en de auto was volgeladen met onze tafeltennisuitrusting en de musketeer-hoed.

De rit begon in de vroege ochtend, de stad Mechelen was pas tot leven gekomen. De sfeer was een mix van opwinding en gezonde spanning. Dit is waar we al die tijd naartoe gewerkt hebben: het WK Tafeltennis voor Parkinsonpatiënten in Metz. Het voelt groots en speciaal, en dat was te merken in onze gesprekken onderweg.

Onderweg naar Metz hadden we genoeg tijd om alles te bespreken. Van het doornemen van onze tactieken tot het ophalen van herinneringen aan onze trainingen. Het landschap veranderde langzaam van de vlakke Belgische velden naar de zacht glooiende landschap van Luxemburg . Tussen het kletsen door genoten we van het uitzicht en maakten we een paar korte stops om even de benen te strekken en koffie te drinken.
We weten dat de komende dagen intensief zullen zijn, maar we voelen ons klaar voor de uitdaging. De uitspraak "Eén voor allen, allen voor één" kreeg vandaag opnieuw betekenis. We zijn een team, en we weten dat we in Metz samen sterk staan, ongeacht de uitkomst van de wedstrijden.
Maar er blijft altijd ruimte voor voorbereiding, en daar hadden we het ook over. “Zijn we er echt klaar voor? Hebben we alles?” De checklist ging nog eens rond: schoenen, polo’s, rackets... en ja, ook een dosis humor.

Al snel blijkt dat onze vier hoeden een ongelooflijke gadget zijn. Overal worden we herkend, mensen slaan een praatje, willen met ons op de foto, … Plotseling zijn we in een wereld terechtgekomen waar iedereen graag wil kennismaken en vriendelijk is. Ha, les quatre Mousquetaires sont arrivés!

Dat het geen walk in the park zou worden om 158 spelers in te delen in poules en te verdelen over enkele dagen in enkel, dubbel en gemengd werd al vlug duidelijk . De organisatie heeft onderschat wat een denkwerk en logistieke precisie hierbij komt kijken. Gisterenavond hebben we gezellig in de bar gezeten wachtend op nieuwtjes betreffende de speeltabel. Tot na middernacht waren ze druk in de weer om dit huzarenstukje klaar te krijgen! We kruisen onze vingers voor een vlot verloop van deze dag! We kropen onder de wol met de wetenschap dat we vandaag wel meer dan vier wedstrijden zullen spelen. Wellicht enkel en dubbelspel!

Gisterenavond rond de klok van 12 uur kwam een zeer vriendelijke Deen vragen of hij ons mocht begroeten, die vier ‘gekke’ Belgen. Het werd een warm en aangenaam gesprek, ons België maakt indruk in het buitenland. De lieve en vriendelijke mensen maken veel goed van de moeilijke start. Komt er nog bij dat een belangrijke technische meeting moet worden gehouden en een officiële openingsceremonie! Duidelijk is dit ook een ietwat onderschatte opdracht want ook hier duiken hindernissen op!

De mensen zijn van zo’n goede wil en oeverloos enthousiasme dat het de organisatie allemaal vergeven wordt! Een sfeer van warmte, ontmoeting en zorg voor elkaar dwaalt door deze plaats. Als je het goede in een mens wil vinden, ben je hier op de juiste plaats. Het is zalig vertoeven hier!

In onze volgende blog nemen we jullie mee op onze eerste dag in Metz. Wat staat ons te wachten ? De eerste belangrijke wedstrijden staan op de planning! Wil je weten hoe we de dag voor het toernooi beleven, en hoe we ons voorbereiden op de grote wedstrijden? Blijf ons volgen en ontdek het avontuur van de Vier Musketiers in Metz!

Eén voor allen, allen voor één!

17 Oktober

De Musketiers op Training met merkbare vooruitgang!

Vorige zondag, 13 oktober, trokken de Musketiers naar Kilypong in Mortsel voor een pittige dagstage. Dit extra moment werd ingelast met het besef dat het WK in Metz snel dichterbij komt. De focus van die dag lag op cruciale elementen van ons spel: opslag en receptie. Hoewel het op papier misschien eenvoudig lijkt, is het perfect uitvoeren van deze technieken een ander verhaal. Daarnaast werkten we ook aan verschillende soorten spin – van topspin, backspin tot sidespin – en hoe we die in ons voordeel kunnen gebruiken.

We hebben heelwat kunnen bijleren, en het voelde alsof we een sleutel in handen kregen om ons spel te verbeteren. De oefeningen waren uitdagend, maar we merkten dat onze kennis en vaardigheden echt groeiden. Waar we eerder soms twijfelden aan onze techniek, voelen we nu steeds meer zelfvertrouwen. Het is ongelooflijk hoeveel verschil een goed geplaatste spin of nauwkeurige opslag kan maken. We kregen nog eens duidelijk te horen dat tafeltennis niet alleen om kracht gaat, maar ook om controle, finesse en strategie.

Meer dan ooit groeien de musketiers ook als kameraden. De intensieve trainingen brengen ons dichter bij elkaar, en we merken hoe het wederzijdse vertrouwen sterker wordt. Dit zal zeker van pas komen in het dubbelspel. Het voelt als een teamprestatie, iets wat we samen bereiken. "Eén voor allen, allen voor één" klinkt nu toepasselijker dan ooit.

Vorige woensdag, 16 oktober afspraak bij de kiné. Net voor onze training op de 17de werden de musketiers nog uitgenodigd bij hun kinesisten. Een moment waar we waardevolle raad kregen over opwarming en stretchen, iets wat we soms te weinig aandacht gaven. We leerden hoe belangrijk het is om voor elke training goed voorbereid aan de slag te gaan en vooral hoe stretchen niet alleen je spieren klaarstoomt. Deze tips kunnen we meenemen en wordt een vast onderdeel van onze voorbereiding voor Metz.

Op 17 oktober stonden we opnieuw op het veld, klaar om alles wat we geleerd hadden in de praktijk te brengen. De focus lag deze keer op het perfectioneren van de technieken die we hadden geleerd. Oefening baart kunst, zeggen ze, en dat werd vandaag opnieuw duidelijk. De opslag werd strakker, onze spin beter gecontroleerd, en onze ontvangst efficiënter. Toch beseften we ook dat we nog een lange weg te gaan hebben. Om het in punten uit te drukken: 'sfeer en gezeliigheid' 9/10, ‘pingpong kunde' 7/10. Er zijn nog zoveel dingen die we willen verbeteren voor Metz, maar het vertrouwen dat we op de goede weg zijn, is er.

Hoog tijd om een coach in te huldigen: Eric. En gelijk hebben we in een ruk voorzien van de nodige polo met niet mis te verstane tekst op de rug (zie foto). De delegatie wordt compleet.

En dan als klap op de vuurpijl werd gisteren nog eens het suporters-uniform gepresenteerd. Het kan niet meer stuk.

Ondertussen beginnen we ons ook voor te bereiden op het praktische aspect van de reis naar Metz. De valiezen moeten nog gemaakt worden, en we vragen ons af wat we allemaal moeten meenemen. Naast onze pingpongoutfits, natuurlijk ook onze musketeersuitrusting!

Goede schoenen, extra shirts, en vooral de juiste mindset om ons door elk moment te slaan. De spanning stijgt, maar ook de anticipatie op wat komen gaat.

Wat nu? De volgende stap? Woensdag 23 oktober vertrekken we naar Metz, een reis die we natuurlijk ook zullen delen hier. Wil je weten hoe dit vertrek verloopt, wat we onderweg tegenkomen en hoe de eerste dag daar eruitziet? Blijf ons dan volgen. In de volgende blog nemen we je mee op onze reisdag naar het WK in Metz!

Eén voor allen, allen voor één!

10 Oktober

De klok tikt.... Metz komt dichter bij .

We gaan dus voor het internationale tafeltennistoernooi naar Metz als 'de Vier Musketiers' om er een ludiek element aan toe te voegen. Dat is dus de reden waarom je ons zal hebben zien rondlopen met een raar hoedje tijdens de trainingen.

Vandaag was dus weer zo één van de volgende trainings dagen in een rij voor ons (Wim, Rudi, Luc en Jurgen). In de vertrouwde zaal werd gestart met een gezamenlijke warming-up. De focus lag hoog, want we weten dat iedere trainingssessie ons dichter bij ons doel brengt. De klok tikt, en Metz komt steeds dichterbij...

Vandaag voelde het alsof we echt op dreef waren. We waren volledig in sync, als een geoliede machine. Het teamwork ging vanzelf, en we communiceerden zonder woorden. Iedere slag, iedere rally, bracht ons dichter bij het niveau waarop we willen zijn voor Metz. Het vertrouwen in ons spel groeit met de minuut.

Middenin de sessie werden we verrast door een bezoek van een journalist die ons verhaal wil brengen in de krant . Hij had interesse in onze weg naar het toernooi en wat het voor ons betekent om als personen met Parkinson op niveau te trainen. Het was inspirerend om te zien dat onze missie om Parkinson in de kijker te zetten zo veel aandacht krijgt. Zijn aanwezigheid gaf ons een extra boost.

Naast het artikel bracht hij ook enkele prachtige foto's mee die de fotograaf de vorige week had genomen. De beelden toonden ons niet alleen als sporters, maar ook als strijders. Elke foto vertelt een verhaal van vriendschap en de wil om te vechten. We zijn onder de indruk van hoe krachtig deze beelden zijn.

Na de training namen we even de tijd om samen te zitten en te reflecteren op hoe ver we al zijn gekomen. Het besef dat we als team sterker zijn geworden, zowel fysiek als mentaal, gaf ons een gevoel van trots en vastberadenheid. We hebben nog enkele weken om ons verder voor te bereiden, maar het vertrouwen groeit met elke sessie. Dankzij de steun van TTK Real, voelen we ons gesterkt om in Metz ons verhaal uit te dragen dat je ondanks Parkinson toch goeie prestaties kan neerzetten.
Deze training was een belangrijke mijlpaal op onze weg naar Metz. De chemie binnen het team is sterk, en we voelen dat we klaar zijn voor de uitdaging die voor ons ligt. We gaan niet alleen naar Metz om te winnen, maar ook om onze boodschap te verspreiden: samen, als Vier Musketiers, vechten we – voor elkaar, voor bewustwording, en voor de kracht van sport in de strijd tegen Parkinson.

Om het geheel nog wat extra kracht bij te zetten, gingen we ook in de opname studio en maakten we een strijders-lied. We voegen het hier toe als mp3, luister vooral zelf hoe de strijdlust er vanaf druipt.

Meer nieuws volgende donderdag na de training.